| pon: | 08:00 – 20:00 |
| wt: | 08:00 – 20:00 |
| śr: | 08:00 – 20:00 |
| czw: | 08:00 – 20:00 |
| pt: | 08:00 – 20:00 |
| sob: | Zamknięte |
| niedz: | Zamknięte |
Zaburzenia erekcji związane z zaburzeniami hormonalnymi wynikają z nieprawidłowości w produkcji, regulacji lub działaniu hormonów, zwłaszcza testosteronu. Hormony odgrywają kluczową rolę w kontroli procesu erekcji, dlatego zaburzenia hormonalne mogą prowadzić do trudności w osiągnięciu lub utrzymaniu wystarczająco mocnej erekcji.
Diagnostyka i leczenie zaburzeń erekcji związanych z zaburzeniami hormonalnymi wymaga współpracy z endokrynologiem. Specjalista ten może przeprowadzić badania krwi w celu oceny poziomu hormonów, takich jak testosteron, prolaktyna czy hormony tarczycy. Na podstawie wyników badań endokrynolog może zalecić odpowiednie leczenie, które może obejmować terapię hormonalną, zmiany w diecie, aktywność fizyczną lub leczenie innych schorzeń hormonalnych, jeśli są one obecne. Ważne jest także zrozumienie, że zaburzenia erekcji mogą mieć różne przyczyny, a endokrynolog pomoże wykluczyć lub leczyć te związane z hormonalnymi nieprawidłowościami.
Jednym z najistotniejszych i najczęstszych zaburzeń hormonalnych, które przekłada się na trudności z uzyskaniem erekcji jest niedobór testosteronu. Testosteron jest głównym hormonem męskim, który wpływa na rozwój i funkcje narządów płciowych oraz reguluje libido i jakość erekcji. Niedobór testosteronu może prowadzić do spadku zainteresowania seksem, obniżenia jakości erekcji i trudności w osiągnięciu pełnej erekcji.
Kolejną potencjalną przyczyną zaburzeń erekcji jest przewlekły stres. Długotrwały stres może wpływać na układ hormonalny poprzez zwiększenie poziomu kortyzolu (hormonu stresu) i obniżenie poziomu testosteronu. To może prowadzić do zaburzeń erekcji, ponieważ stres może zaburzać zdolność organizmu do relaksacji i prawidłowego funkcjonowania seksualnego.
Nie należy lekceważyć chorób endokrynologicznych. Zaburzenia hormonalne, takie jak nadczynność lub niedoczynność tarczycy, nadnerczy czy przysadki mózgowej, mogą wpływać na równowagę hormonalną organizmu. Nieprawidłowości w tych gruczołach mogą zakłócać produkcję i działanie hormonów płciowych, co może prowadzić do zaburzeń erekcji.
Dodatkowo, otyłość może mieć negatywny wpływ na naszą gospodarkę hormonalną. Nadmierna masa ciała może wpływać na poziomy hormonów, w tym testosteronu. Otyłość może prowadzić do obniżenia testosteronu, co z kolei może powodować zaburzenia erekcji.
Niektóre leki, w tym antydepresanty, leki obniżające ciśnienie krwi i leki stosowane w leczeniu raka prostaty, mogą wpływać na poziomy hormonów i prowadzić do problemów z erekcją.
Nie należy wykluczać wpływu mózgu na nasze hormony. Problemy z przysadką mózgową mogą być odpowiedzialne za problemy z erekcją. Przysadka mózgowa produkuje hormony, które kontrolują pracę jąder i produkcję testosteronu. Zaburzenia w tej części mózgu mogą wpłynąć na produkcję hormonów płciowych i przyczynić się do zaburzeń erekcji.
W VEDI CLINIC w pierwszej kolejności podejmujemy odpowiednie działania diagnostyczne, aby prawidłowo rozpoznać poziom poszczególnych hormonów u danego pacjenta. Zwracamy uwagę na:
Nie bez znaczenia jest także poziom hormonów, które produkowane są przez nadnercza, czyli gruczoły odpowiedzialne za reakcje stresowe. W przypadku gospodarki hormonalnej mężczyzn warto zwrócić przede wszystkim uwagę na dwa z nich. Pierwszy to DAS – jego zbyt małą ilość wpływa negatywnie m.in. na ilość testosteronu. Drugim jest kortyzol, produkowany głównie w odpowiedzi na stres i sytuacje stresogenne. Obecnie, z racji na styl życia, stresującą pracę i wiele obowiązków produkujemy go w bardzo wielu sytuacjach, a u niektórych pacjentów wręcz całodobowo. W efekcie kortyzol wpływa bardzo negatywnie na gospodarkę hormonalną. Najczęściej wzrost kortyzolu wiąże się ze spadkiem poziomu testosteronu w organizmie, dlatego warto zbadać również poziom tego hormonu, by mieć całościowy obraz sytuacji w organizmie danego pacjenta.
Jakie badania laboratoryjne powinno się wykonać w momencie podejrzenia zaburzeń erekcji o podłożu hormonalnym? Nasi specjaliści endokrynologii zalecają zbadanie poziomów takich wskaźników jak:
W zależności od wyników, lekarz każdorazowo indywidualnie zaleca pacjentowi odpowiednią formę leczenia, np. poprzez suplementację brakującego hormonu, by uzupełnić jego niedobory w organizmie. Przykładowo testosteron może być suplementowany w postaci doustnie podawanych tabletek, specjalnego żelu przezskórnego lub w formie domięśniowych zastrzyków. W każdym z tych przypadków konieczne jest poddanie się po kilku tygodniach kontroli laboratoryjnej i klinicznej, by sprawdzić różnicę w poziomie testosteronu w organizmie oraz zapobiec jego ewentualnemu przedawkowaniu. Podczas procesu leczenia poprzez suplementację testosteronu nasi pacjenci poddawani są okresowej kontroli takich parametrów, jak poziom PSA oraz morfologia krwi.
Warto podkreślić, że suplementacja testosteronu powinna odbywać się tylko i wyłącznie pod opieką lekarza. Nieodpowiednia i niekontrolowana suplementacja, często obecna w środowiskach kulturystycznych, może poważnie wpłynąć na długotrwałe zdrowie organizmu. Za wysoki poziom testosteronu, utrzymujący się przez dłuższy okres czasu, podnosi ryzyko schorzeń układu sercowo-naczyniowego. Dodatkowym nieprzyjemnym efektem ubocznym jest zwiększona produkcja łoju przez skórę, co może prowadzić do zatykania porów i tworzenia się zmian trądzikowych. Przeczytaj więcej o zastępczej terapii hormonalnej.
Testosteron to tzw. androgen, czyli hormon płciowy o budowie steroidowej. Za jego produkcję – oprócz komórek Leydiga, znajdujących się w męskich jądrach – odpowiadają także żeńskie jajniki, łożysko czy też kora nadnerczy. Nie tylko testosteron, ale wszystkie androgeny pełnią zasadniczą rolę w funkcjach rozrodczych oraz w kontekście męskiej płodności. To właśnie one odpowiadają za ukształtowanie i prawidłowy rozwój męskich narządów płciowych, a także proces dojrzewania płciowego u mężczyzn. Dodatkowo androgeny stanowią o typowo męskich, wtórnych cechach płciowych, takich jak głos, owłosienie ciała, umięśnienie i sylwetka, a także skład i budowa ciała danego pacjenta.
Sam testosteron odpowiada przede wszystkim za popęd seksualny, ponadto wpływa na przemiany metaboliczne, jakie zachodzą w ludzkim organizmie oraz kondycję psychofizyczną. Zarówno jego nadmiar, jak i niedobór może prowadzić do szkodliwych skutków dla organizmu tymczasem wraz z wiekiem u mężczyzn maleje produkcja androgenów, co w efekcie może doprowadzić do niedoboru testosteronu.
Istnieje szereg skutków, do jakich prowadzi niedobór testosteronu w organizmie. Przede wszystkim jego zmniejszona ilość wpływa negatywnie na funkcjonowanie wielu narządów i układów. Do najczęstszych objawów niedoboru tego androgenu zaliczamy obniżenie popędu seksualnego i spadek aktywności seksualnej, zaburzenia wzwodu, utratę siły mięśniowej i masy ciała, zmniejszenie masy kostnej, czy też rzadsze i słabsze poranne erekcje. Ponadto niedobór testosteronu objawia się poprzez przerost gruczołu sutkowego u mężczyzn (czyli ginekomastię), zmniejszenie owłosienia ciała u danego pacjenta, pogorszenie sprawności intelektualnej, otyłość, zaburzenia metaboliczne, zaburzenia snu, depresję, wahania nastroju, uderzenia gorąca oraz spadek energii. W przypadku młodych pacjentów objawem niedoboru testosteronu może być brak rozwoju wtórnych cech płciowych, opóźnienie dojrzewania płciowego lub problemy z płodnością.
Obniżony poziom testosteronu w organizmie, jeśli idzie w parze ze zwiększonym poziomem gonadotropin – folitropiny (FSH) oraz lutropiny (LH) – może świadczyć o pierwotnej dysfunkcji jąder u danego pacjenta. Istnieje jednak szereg innych przyczyn, które należy wziąć pod uwagę. Należą do nich:
W przypadku wykrycia u siebie objawów, które mogą wskazywać na obniżenie testosteronu, pacjent powinien udać się na wizytę, celem przeprowadzenia diagnostyki. Za pomocą badania fizykalnego – składającego się między innymi z analizy rozmiaru jąder, oceny BMI, stosunku obwodu pasa do obwodu bioder, analizy owłosienia czy też oceny prącia – oraz przeprowadzonego wywiadu na temat rozpoznawanych przez pacjenta symptomów, lekarz jest w stanie zlecić dalsze, szczegółowe badania diagnostyczne. Mogą one przykładowo polegać na wykonaniu pomiaru stężenia testosteronu w surowicy krwi, sprawdzeniu poziomu lutropiny (LH) czy też globuliny SHBG, która wiąże hormony płciowe. Dopiero po wykonaniu szeregu badań lub odbyciu dodatkowych konsultacji u specjalistów możliwe jest poprawne znalezienie przyczyny niedoboru testosteronu, a tym samym znalezienie odpowiedniej dla danego pacjenta terapii.
