WYTRYSK PRZEDWCZESNY
Masz pytania? Zadzwoń do nas
Infolinia czynna
8.00-20.00
poniedziałek - piątek
226 887 077
Przedwczesny wytrysk (z ang. premature ejaculation) występuje u ok. 30% mężczyzn aktywnych seksualnie i należy do najczęściej pojawiających się męskich dysfunkcji seksualnych.
Wytrysk przedwczesny charakteryzuje się ejakulacją (wytryskiem nasienia) na skutek minimalnej stymulacji seksualnej. W większości przypadków przedwczesny wytrysk występuje wkrótce po rozpoczęciu penetracji lub innej formy stymulacji seksualnej.
Problem ten często prowadzi do powstania napięcia, frustracji, niepokoju, a także do braku satysfakcji ze zbliżenia seksualnego u obojga partnerów.
Ejakulacja (wytrysk nasienia) następuje przez nasieniowody i cewkę moczową w wyniku stymulacji seksualnej. Wytrysk nasienia jest zjawiskiem neurobiologicznym, które kontrolowane jest przez ośrodkowy układ nerwowy.
Wytrysk możliwy jest poprzez rytmiczne skurcze mięśnia opuszkowo – jamistego. Ejakulacja regulowana jest poprzez ośrodki czuciowe oraz ruchowe mózgu.
Podczas wytrysku kluczową funkcję pełnią również neuroprzekaźniki takie jak:
serotonina, oksytocyna oraz dopamina, których poziom jest ściśle powiązany z długością trwania stosunku.
Przedwczesny wytrysk może być spowodowany:
- zaburzeniami organicznymi (np. krótkie wędzidełko, czynnik endokrynopatyczny),
- psychologicznymi (np. ADHD),
- długą przerwą w aktywności seksualnej.
Najczęściej występuje w młodym wieku, kiedy mężczyzna przechodzi inicjację seksualną, ale może także pojawić się na każdym etapie życia seksualnego mężczyzny.
W VEDI CLINIC w ramach kompleksowego procesu diagnostycznego wytrysku przedwczesnego wykonywana jest:
- pełna diagnostyka laboratoryjna (m.in. morfologia krwi, badanie ogólne moczu, lipidogram, CRP, PSA, AST, ALT, INR, APTT, mocznik, kreatynina, sód, potas, glukoza, prolaktyna, badania poziomu testosteronu, SHBG i TSH, LH, FSH)
- EKG, pomiar ciśnienia, kalkulacja BMI
- konsultacje specjalistyczne z seksuologiem i lekarzem urologiem
- konsultacja podsumowująca w formie wypisu.
Istotnymi elementami wywiadu medycznego w diagnostyce wytrysku przedwczesnego są:
- Ocena czasu wewnątrz pochwowego opóźnienia wytrysku – IELT (z ang. intravaginal ejaculation latency time)
- Ocena postrzeganego stopnia kontroli nad ejakulacją,
- Ustalenie momentu pojawienia się dysfunkcji seksualnej,
- Ocena wpływu dysfunkcji na relacje interpersonalne,
- Analiza historii medycznej i badanie fizykalne pacjenta pod kątem uszkodzeń kręgosłupa oraz chorób układu moczowo płciowego.
Główne metody leczenia wytrysku przedwczesnego to:
- farmakoterapia
- terapia behawioralna,
- mindfulness.
Doraźne leczenie farmakologiczne opiera się na zastosowaniu substancji z grupy selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny – SSRI (z ang. serotonin specific reuptake inhibitors), w szczególności krótko działającego SSRI – dapoksetyny.
W leczeniu doraźnym możliwe jest również stosowanie specjalnych maści znieczulających. Natomiast przewlekłe leczenie farmakologiczne bazuje na zastosowaniu fluoksetyny. Stosowanie dapoksetyny znacząco wydłuża czas opóźnienia wytrysku oraz skutecznie poprawia kontrolę pacjenta nad ejakulacją.
Terapia behawioralna, w przypadku wytrysku przedwczesnego, koncentruje się przede wszystkim na zmianie lub zastąpieniu negatywnych lub dezadaptacyjnych wzorców myślenia oraz postrzegania aktywności seksualnej.
Istnieje również szereg metod treningu indywidualnego, pozwalających na przedłużenie czasu trwania stosunku.