Baza wiedzy

Zaburzenia erekcji (impotencja) to trwała niezdolność do uzyskania lub utrzymania erekcji, pozwalającej na odbycie satysfakcjonującego stosunku płciowego. Problemy z erekcją przytrafiają się mężczyznom w każdym wieku, mogą mieć bardzo różnorodne przyczyny i w wielu przypadkach współwystępują z chorobami takimi jak:

• miażdżyca,
• cukrzyca,
• nadciśnienie tętnicze czy choroba wieńcowa.

Statystycznie zaburzenia erekcji występują u około 12% wszystkich mężczyzn. Szacuje się, że w Polsce ten problem dotyczy ponad 3 milionów mężczyzn.

ZABURZENIA EREKCJI (IMPOTENCJA) PODŁOŻE

Zaburzenia erekcji mogą występować ze względu na wiele czynników, które są z kolei silnie powiązane z wiekiem. Najczęstszą przyczyną zaburzeń erekcji wśród nastolatków oraz młodych mężczyzn są problemy natury psychologicznej, powiązane z kompleksami, obawą przed niechcianą ciążą lub brakiem doświadczenia w sferze seksualnej.

U mężczyzn w wieku 35+ impotencja przeważnie pojawia się z powodu stresu, przemęczenia oraz problemów w relacjach osobistych. Coraz większego znaczenia nabierają także przyczyny organiczne spowodowane m.in. wczesnym nadciśnieniem tętniczym, chorobą wieńcową, miażdżycą lub cukrzycą.

U większości pacjentów w wieku 45+ obecny jest komponent organiczny zaburzeń erekcji.

Należy pamiętać, że zaburzenia erekcji są efektem końcowym złożonego procesu, który uzależniony jest od czynników naczyniowych, hormonalnych, neurologicznych oraz psychologicznych.

By lepiej zrozumieć ten proces należy wiedzieć, ze prącie składa się z trzech głównych struktur anatomicznych – pierwszą z nich jest ciało gąbczaste, w którym ulokowana jest cewka moczowa, pozostałe dwie struktury to ciała jamiste prącia, które w trakcie wzwodu wypełniają się krwią napływająca z tętnic sromowych.

MECHANIZM EREKCJI

Proces uzyskania erekcji rozpoczyna się wraz z pobudzeniem i stymulacją seksualną – układ nerwowy zostaje pobudzony co skutkuje uwolnieniem neuroprzekaźników w zakończeniach nerwowych ciał jamistych oraz w śródbłonku tętnic zaopatrujących prącie w krew. Następnie wydzielany zostaje tlenek azotu (NO) – związek chemiczny, który rozkurcza tętnice i umożliwia zwiększony przepływ krwi do ciał jamistych prącia. Jednoczasowo odpływ krwi z prącia zostaje zmniejszony z powodu ucisku, który wywierany jest na naczynia żylne. Te zmiany w cyrkulacji krwi wewnątrz członka pozwalają na powiększenie się jego rozmiaru. Dodatkowo prącie stabilizowane jest w pozycji wzwodu poprzez skurcz mięśnia kulszowo-jamistego.

By utrzymać erekcję niezbędna jest dalsza stymulacja seksualna. Często to właśnie na etapie utrzymania erekcji pojawia się impotencja polegająca na niemożności utrzymania wzwodu przez całą długość zbliżenia seksualnego.

W ostatnich latach zaburzenia erekcji stały się tematem, o którym mówi się coraz częściej i śmielej w kręgach lekarskich, jednak wśród pacjentów to zagadnienie nadal pozostaje tematem tabu. Warto podkreślić, że w XXI wieku medycyna poczyniła ogromne postępy w leczeniu tej przypadłości. Impotencja to problem, z którym można sobie poradzić – jednak podstawą do jej skutecznego leczenia jest kompleksowa diagnostyka oraz odpowiednio dobrana forma terapii.